Hoe Stanley bij RSDR is gekomen

8 april 2014 - Deze oude jongen verdiende een plek bij ons. Hij was zo mager als een skelet onder zijn vacht, uitgedroogd, uitgehongerd en overdekt met vlooien. Hij zakte meerdere keren in elkaar.
Twee jaar geleden zagen we hem voor het eerst door de straten zwerven. Vorig jaar zagen Luke en Tony hem opnieuw, wankelend en verzwakt, over de weg lopen. We vroegen zijn eigenaar of hij hulp nodig had voor de hond. Het antwoord was: "Nee, de hond is prima."
Maar onlangs zagen Tony en Luke hem weer. Dit keer was zijn toestand hartverscheurend. Tony kon het niet langer aanzien, nam hem mee en zei meteen dat hij niet meer terug zou gaan naar zijn eigenaar. Vanaf dat moment hoorde hij bij ons.
Diane was diep geraakt en enorm boos toen ze de hond zag. Ze ging bij hem zitten, gaf hem een knuffel en beloofde hem dat hij nooit meer honger, dorst, jeuk of kou zou hoeven te verdragen. Het is schokkend te bedenken dat hij ooit iemands eigendom was.
Zijn conditie was echter ernstig. Hij was extreem zwak en werd al snel erg ziek. Uiteindelijk werd besloten hem vredig in te laten slapen.