Misschien onbeleefd, maar ik moet echt beginnen over mezelf. 52 jaar, honden en kattenliefhebber en altijd hond en kat in huis gehad. Vorige hond overleden op 12 jarige leeftijd, 7 jaar geleden, maar toen nog drie poezen in huis. Luna en Vlekkie, twee poesjes van de dierenarts en onze nooit vervangbare Jos ! Drie jaar geleden, we hadden toen al geen hond meer, plots Luna aangereden, ruggengraat verbrijzeld, veel pijn, dierenarts erbij geroepen en jammer genoeg was het verdict snel gevallen : laat ze zo snel mogelijk vertrekken naar de regenboogbrug. Vlekkie is een verhaal op zich : heel bang poesje, wil niet gepakt worden , speelt enkel als de zon schijnt en is altijd klein en mager gebleven. Joske.....tja, daar kan ik boeken over schrijven. Jos was een kat uit de duizend, wat zeg ik ...uit de miljoenen !!!!! Ze luisterde als we ze riepen, ze kon pootjes geven, ze kon high five ....kortom ...nog nooit zo een poes gehad.

Stilaan begon Jos echt oud te worden ! Doof, praktisch altijd slapen, maar nog flink eten en knuffelen. Hoe dikwijls heb ik gezegd: ik hoop dat ik nooit de beslissing moet nemen om ze te laten overgaan. En ja hoor, 15 jaar geworden , nog steeds goed kunnen eten, nog steeds de beste knuffelkat ooit en dan die rotdag.....23 december 2015 .....opstaan, koffietje, en dan kijken naar het mandje. Even tegen mandje tikken, Joske...ik ben wakker.... je mag buiten....en nee dus. Geen reactie. Joske was vertrokken in haar slaap rustig en vredig. 

Na een aantal weken kwam ik dan toch wel tot de conclusie dat het veel te stil was in huis. Eerst op zoek naar een poesje, maar via Google kwam ik uiteindelijk bij RSDR terecht. Weer eerst kijken voor een poesje maar....plots...uit het niets....verscheen daar dat kopje.....een hondje....Vanya.....die oogjes....en ja, ik was direct verliefd! De adoptieprocedure en al wat er bij hoort kennen jullie allemaal. Het enige wat ik nu nog kan vertellen: de aller aller aller beste beslissing ooit !!! Vanya is een schat, onbetaalbaar, super lief, aanhankelijk, leergierig en noem maar op. Ze is een verrijking in ons leven. We kunnen ons zelf ons leven zonder haar niet meer voorstellen. Zo veel ervaringen , zoveel nieuwe mensen die we al hebben leren kennen. Zo veel nieuwe hondjes en hun baasjes. Elk met hun ervaring, met hun verhaal. Elke woensdag naar de puppyklas weer nieuwe ervaringen ,nieuwe hondjes enz. Elke morgen opstaan en begroet worden door een super enthousiast hondje, kwispelend staartje en van die reebruine oogjes waar je in kan verdrinken.

Vanya heeft nog veel geduld nodig, af en toe een terugval, af en toe toch weer dat bange hondje , maar steeds meer en meer die dolenthousiaste puber. We gaan ervoor! Een super leven gaat ze hier krijgen, zeker weten! Om af te sluiten : er is maar één ding waar ik spijt van heb. Vanya had ons Joske moeten leren kennen. Dat had zeker goed gegaan. Twee superdiertjes , twee superhartjes, dat kan toch niet mislopen ????

Christina Scheepers,