Hoe Freeman bij RSDR is gekomen

Op 9 december 2011 werd Freeman achtergelaten bij de shelter. Hij was vies, extreem mager, en toen we hem eindelijk konden benaderen, zag Tony dat er een dunne ketting om zijn nek zat. De ketting was veel te strak.

Later hoorden we dat de man die hem achterliet, Freeman vijf jaar lang aan diezelfde ketting had vastgebonden. Niet één keer in zijn leven was hij van de ketting af geweest. Hij was niet gewend aan mensen, had geen enkel begrip van andere honden en kende niets anders dan isolatie. Het enige wat hij kreeg, was water en hier en daar een stuk droog brood dat naar hem werd gegooid.

In april 2013 werd Freeman vreselijk aangevallen door zijn kennelmaatje. Hij zat onder de diepe wonden.

Wat er precies is gebeurd en waarom het gebeurde, zullen we nooit weten. Niemand hoorde iets. ’s Ochtends werd hij in shock op de grond gevonden, badend in het bloed.

Zijn kennelmaatje werd direct apart gezet, en Freeman werd verzorgd. Naar een dierenarts gaan op dat moment was geen optie—het zou hij niet hebben overleefd. Zijn wonden werden meteen schoongemaakt en uitgespoeld, en Diane heeft hem direct antibiotica toegediend.

Toen hij begon te reageren en langzaam herstelde, is Tony met hem naar de dierenarts gegaan, ondanks dat deze honderden kilometers van de opvang was verwijderd. De meeste wonden bevonden zich op en rond zijn kop.

Tijdens het bloedonderzoek werd duidelijk waarom Freeman soms op een bepaalde manier reageert. Hij bleek een tekenziekte te hebben, die zijn hersenen heeft aangetast.

Freeman had de eerste vijf jaar van zijn leven continu aan een ketting gelegen. Wij hadden altijd gedacht dat zijn gedrag te verklaren was door de mishandeling en de eenzaamheid die hij in die periode heeft doorstaan. Zijn eigenaar toonde destijds totaal geen interesse in zijn welzijn. Voor ons is en blijft Freeman echter een bijzondere hond.