Hoe BigDog bij RSDR is gekomen beschreven door Diane Rowles

Bigdog stond op een dag onverwachts voor ons huis. Hij droeg een halsband, maar niemand herkende hem of wist waar hij vandaan kwam. We vermoedden dat hij Lulah, een teefje dat we kort daarvoor van de straat hadden gered, had gevolgd. Ze was toen nog niet gesteriliseerd.
In eerste instantie dachten we dat hij wel zou vertrekken als we hem geen eten gaven en hem niet aanmoedigden om te blijven. Maar we werden ongerust toen hij ons overal begon te volgen. Het werd duidelijk dat zijn interesse niet alleen bij Lulah lag, want anders was hij buiten gebleven. We gaven hem de naam "Bigdog" – met het idee dat als we hem geen naam gaven, we ons niet teveel aan hem zouden hechten. Maar dat bleek moeilijk, vooral toen hij ons overal achterna begon te lopen, onze auto najoeg en ons enthousiast begroette elke keer als we thuiskwamen.
Het gedrag van Bigdog veroorzaakte soms problemen, bijvoorbeeld tijdens het uitlaten van de geiten. Hij leek op een dag te proberen een jonge geit vast te pakken.
We schakelden de politie in, maar zij konden ons niet helpen en wisten ook niet waar deze hond vandaan kwam. Ondertussen moesten we maatregelen nemen, zoals hem vastzetten, zodat hij ons niet zou volgen naar buiten. Op een dag, terwijl ik de geiten mee het bos in nam, verscheen Bigdog plotseling weer. Hoewel ik bang was dat hij de jonge geit zou aanvallen, bleek hij geen interesse in de geiten te hebben. In plaats daarvan gebeurde er iets onverwachts: hij leek een man, die zonder ons te informeren ons bosperceel aan het maaien was, op afstand te houden. Het gaf me een gevoel van veiligheid om Bigdog naast me te hebben.
De weken verstreken, en Bigdog bleef. Dag en nacht bleef hij rond ons huis. We konden hem niet in de tuin laten vanwege de aanwezigheid van onze andere honden – we wilden geen risico op gevechten nemen.
We begonnen ons steeds meer zorgen om hem te maken. Wat zou er gebeuren als het kouder werd in de winter? En wat als mensen hem zouden wegjagen of hem, erger nog, kwaad zouden doen? De arme hond was bovendien doodsbang voor onweer.
Een paar weken later, tijdens een hevige storm, kon ik het niet langer aanzien. Hij stond te trillen en drukte zijn hoofd tegen me aan op zoek naar troost. Ik bracht hem naar de veranda om hem veilig te houden. Dat was in augustus 2008.

In 2009 kreeg Bigdog zijn permanente verblijfsvergunning – hij hoorde vanaf dat moment écht bij ons.